فردوسی

در جشن هزاره فردوسی که به سال 1313 شمسی برگزار شد، سخن شناسان، نویسندگان و متفکران بزرگ ایران و جهان شرکت داستند. به نظر همه این بزرگان، شاهنامه فردوسی در ردیف سه مجموعه بزرگ آثار ادبی جهان، یعنی ایلیاد "هومر" ،کمدی الهی "دانته" و مجموعه آثار"شکسپیر" قرار گرفت و چهارمین اثر بزرگ جهانی شناخته شد.

یکی از شرکت کنندگان در این مراسم، پروفسور "برتلس" داشمند بزرگ روسی بود. همو که شاهنامه چاپ مسکو با همت و کوشش او فراهم آمده و به جهانیان عرضه شده است . این دانشمند بزرگ می‌گوید: "مادامی که در جهان، مفهوم ایران و ایرانی وجود داشته باشد، نام پر افتخار شاعر بزرگ، فردوسی هم جاوید خواهد ماند.

چرا که فردوسی تمام عشق سوزان خود را وقف سربلندی وطن خود ایران کرد. این حکیم دانشمند، شاهنامه را با خون دل نوشت و با این بهای گران، خریدار احترام و محبت ملت ایران و همه مردم جهان گردید."

فردوسی، تاریخ و افسانه و اندیشه‌های بلند را در هم آمیخت و کتابی فراهم آورد که به قول خودش کاخی بلند و بی‌گزند است. در میان  تمامی شاهنامه، داستانهای آن موثر‌تر، باارزش‌تر و دلنشین‌تر از قسمتهای تاریخی آن است. باز به گفته اکثریت سخن شناسان و نویسندگان، در میان این داستانها، چند داستان از همه با شکوهتر و بی‌نظیرتر است.

داستان ضحاک و فریدون – داستان زال، رودابه و رستم – داستان سیاوش – داستان سهراب و داستان رستم و اسفندیار از این جمله است.

در این داستانها عناصری همچون، پیام، در ونمایه و شخصیت، آنچنان بزرگ و جاودانی است که به زمان و مکان محدود نمی‌شود و در هر دوره و هر مکانی، تازه، نو و گیرا است. این آثار از نظر داستانی به جدیدترین تکنیکها و شیوه‌های داستان‌سرایی پهلو می‌زند و توصیف‌ها و  تعابیر آنچنان استادانه است که تا ابد جاوید و ماندگار خواهد بود.