شیخ
فریدالدین محمد عطار نیشابوری از بزرگان مشایخ تصوف ایران در قرن ششم و
اوایل قرن هفتم هجری است. وی در سال 537 هجری در قریهی (کدکن) نیشابور
بهدنیا آمد و چون در
آن شهر به دارو فروشی و عطاری اشتغال داشت بدین لقب معروف شد. عطار در
دکان دارو فروشی به درمان بیماران میپرداخت و به کسب علوم و درک صحبت
مشایخ و بزرگان اهل تصوف مانند: شیخ نجمالدین کبری و دیگران نیز روزگار
میگذراند. و در این راه آنقدر پیش رفت تا خود از پیشوایان این طریقت گشت
و مقامش بهجایی رسید که مولانا جلال الدین محمد بلخی درباره او گفت:
هفت شهر عشق را عطار گشت | ما هنوز اندر خم یک کوچهایم |
در
جشن هزاره فردوسی که به سال 1313 شمسی برگزار شد، سخن شناسان، نویسندگان و
متفکران بزرگ ایران و جهان شرکت داستند. به نظر همه این بزرگان، شاهنامه
فردوسی در ردیف سه مجموعه بزرگ آثار ادبی جهان، یعنی ایلیاد "هومر" ،کمدی
الهی "دانته" و مجموعه آثار"شکسپیر" قرار گرفت و چهارمین اثر بزرگ جهانی
شناخته شد.
یکی از شرکت کنندگان در این مراسم، پروفسور "برتلس" داشمند بزرگ روسی بود. همو که شاهنامه چاپ مسکو با همت و کوشش او فراهم آمده و به جهانیان عرضه شده است . این دانشمند بزرگ میگوید: "مادامی که در جهان، مفهوم ایران و ایرانی وجود داشته باشد، نام پر افتخار شاعر بزرگ، فردوسی هم جاوید خواهد ماند.
جلالالدین
محمد بن بهاءالدین محمد بن حسین بن حسینی خطیبی بکری بلخی معروف به مولوی
یا ملای روم یکی از بزرگترین عارفان ایرانی و از بزرگترین شاعران درجه اول
ایران بشمار
است. خانوادهی وی از خاندانهای محترم بلخ بود و گویا نسبتش به ابوبکر
خلیفه میرسد و پدرش از سوی مادر دخترزادهی سلطان علاءالدین محمد
خوارزمشاه بود و بهمین جهت به بهاءالدین ولد معروف شد.
وی در سال 604 هجری در بلخ ولادت یافت چون پدرش از سلسله لطفی نداشت بهمین علت بهاءالدین در سال 609 هجری با خانواده خود خراسان را ترک کرد و از آن راه بغداد به مکه رفت و از آنجا در الجزیره ساکن شد و پس از نه سال اقامت در ملاطیه(ملطیه) سلطان علاءالدین کیقباد سلجوقی که عارف مشرب بود او را به پایتخت خود شهر قونیه دعوت کرد و این خاندان در آنجا مقیم شد. هنگام هجرت از خراسان جلالالدین پنج ساله بود و پدرش در سال629 هجری در قونیه رحلت کرد.
بهاء الدین محمد بن عزالدین حسین بن عبدالصمد بن شمس الدین محمد بن حسن بن محمد بن صالح حارثی همدانی عاملی جبعی (جباعی) معروف به شیخ بهائی در سال 953 ه.ق 1546 میلادی در بعلبک متولد شد. او در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام "جبع" یا "جباع" می زیسته و از نژاد "حارث بن عبدالله اعور همدانی" متوفی به سال 65 هجری از معاریف اسلام بوده است.
ناحیه "جبل عامل" همواره یکی از مراکز شیعه در مغرب آسیا بوده است و پیشوایان و دانشمندان شیعه که از این ناحیه برخاسته اند، بسیارند. در هر زمان، حتی امروزه فرق شیعه در جبل عامل به وفور می زیسته اند و در بنیاد نهادن مذهب شیعه در ایران و استوار کردن بنیان آن مخصوصاً از قرن هفتم هجری به بعد یاری بسیار کرده و در این مدت پیشوایان بزرگ از میان ایشان برخاسته اند و خاندان بهائی نیز از همان خانواده های معروف شیعه در جبل عامل بوده است.
ادامه مطلب ...